Του Θοδωρή Ε. Δουλουμπέκη
Πολιτικού Μηχανικού Ε.Μ.Π.
(για το Σύλλογο Ενεργών πολιτών Ρεθύμνου Σύνπολις – www.synpolis.gr)
Κάθε φορά που στη τηλεόραση ή σε φωτογραφίες, σε διάφορες πόζες, δίπλα σε μια ασπρόμαυρη μπάρα που μετράει το ύψος, ίσως και το μέγεθος του εγκλήματος, αποτυπώνεται ένας ακόμη εγκληματίας, που έριξε την κοινωνία από τα σύννεφα με τις πράξεις του, δε μπορώ παρά να παγώσω το χρόνο και να προσπαθήσω να φανταστώ τη στιγμή της γέννησης αυτού του ανθρώπου. Χαρά, συγκίνηση, συγχαρητήρια στην οικογένεια, λουλούδια, μπαλόνια «it s a boy» και πολλή ελπίδα! Τί άλλαξε, τι χάλασε, πως στο διάφανο αυτό φως στάλαξε μελάνι, που θα αναρωτιόταν και η Ζουγανέλη?
Κανείς δε γεννιέται εγκληματίας. Καμία προδιάθεση δεν αναγνωρίζω..Καμία.. Tabula Rasa το κάθε βρέφος, κι όποιος το αντίθετο πιστεύει, φρονώ πως ψάχνει δικαιολογίες για την ανίκανη να διαπαιδαγωγήσει κοινωνία. Η εγκληματικότητα δεν είναι καρκίνος, ούτε προδιάθεση για φαλάκρα, δε μπορεί να είναι γραμμένη στο DNA κανενός!
Μια μεγάλη απειλητική τηλεόραση 36 ιντσών και 36 άτοκων δόσεων, άριστη συνοδός για βραδιές Champions League για τον κουρασμένο πατέρα και για ταινίες υψηλού Hollywoodιανού επιπέδου για την κουρασμένη μητέρα, επιβάλλεται πάνω στο μοναχικό βρέφος, που πάνω στο χαλί, πλέον, δε συγκινείται από τους ήχους του πλαστικού, ακριβού παιχνιδιού με τις στρογγυλεμένες άκρες (να μη μας πει μετά η γειτόνισσα ότι το θέσαμε και σε κίνδυνο) που του αγόρασαν οι γονείς του για να απαλλαχτούν από την ευθύνη να παίζουν μαζί του. Η τηλεόραση είναι πιο ελκυστική! Κάνει περισσότερο θόρυβο, έχει πιο έντονες εικόνες. Το αίμα ρέει, τα επεισόδια στο γήπεδο χαλάνε τη γιορτή, λοστοί στα χέρια των πρωταγωνιστών, που οι γονείς κοιτάνε με θαυμασμό, αυριανά όπλα στα χέρια του ενήλικου πια βρέφους, για να κερδίσει κι αυτός το θαυμασμό. Μια ώρα έντονων εικόνων βίας, είναι ένα μεγάλο ποσοστό στη ζωή ενός βρέφους, πολλώ δε μάλλον, αν πολλαπλασιαστεί με ένα μεγάλο συντελεστή απορροφητικότητας και διαμόρφωσης χαρακτήρα που συνοδεύει τα ερεθίσματα ενός παιδιού! #παραμέληση ανηλίκων
Ένα χαστούκι στη μητέρα μπροστά στα μάτια του μικρού παιδιού, είναι ένα αυριανό χαστούκι του παιδιού στην κοινωνία. Το χτύπημα του χεριού στο τραπέζι γιατί το φαγητό δεν είναι ακόμη έτοιμο, λες και στο τέλος θα αφήσεις και πουρμπουάρ αν όλα είναι εν τάξει, οι κραυγές και η ένταση μέσα στο σπίτι, εκτόνωση στους μειωμένους μισθούς, στην κομμένη σύνταξη, αντιστάθμισμα στην υποτακτική στο αφεντικό συμπεριφορά, αύριο θ’ ακουστούν πιο δυνατές, πιο αιχμηρές, μέσα από αυτό τον τηλεβόα που λέγεται παιδί! #ενδό-οικογενειακή βία
Ευτυχώς υπάρχει και το σχολείο, εξαιρετικό παρκινγκ παιδιών. Ένα παγωμένο κτήριο επειδή ο δήμος δεν πλήρωσε το πετρέλαιο, τέσσερεις άσπροι τοίχοι ψυχιατρείου, κτήρια πίσω από κάγκελα και άπειρες σελίδες βιβλίων που δεν ξεκινάνε όμως με www (αλήθεια πώς ανοίγουν ?). Και μέσα εκεί, εκπαιδευτικοί των 800 ευρώ(!) προσπαθούν να μάθουν σε κοριτσάκια με καλοβαμμένη ρίζα μαλλιού, ποιά είναι η ρίζα του 2 γιατί αυτή είναι η ύλη κι εκεί θα κριθούν από την κοινωνία...(διάσταση απόψεων!). Καθηγητές που τους ζητάμε να καταθέτουν την ψυχή τους, που ελπίζουμε να μην είναι άρρωστη, καθώς ποτέ κανείς δεν την εξέτασε. Μόνο κριτήριο να γράψεις στα 18 σου ένα 15 για να πας στο παιδαγωγικό της Ρόδου και να γίνεις καθηγητής. Άνθρωποι που υπερβάλουν εαυτό, για να διαπαιδαγωγήσουν, να καλύψουν κενά της οικογένειας, με ασυνέχεια καθώς είναι αναπληρωτές και αύριο θα είναι σε άλλο σχολείο με άλλα παιδία, σαν περαστικοί, βιώνοντας και μεταδίδοντας ενδεχομένως μια ματαίωση. #κρατική βία
Αυτά είναι βία και αυτή η βία, Λερναία Ύδρα γαρ, θα γεννήσει άλλη χειρότερη, εντονότερη, ίσως και έγκλημα!
Αλλά, που να τα αλλάζεις όλα αυτά...είναι και η οικονομική κρίση...#ωχαδερφισμός
Ας’ το! Καλύτερα να πέφτουμε από τα σύννεφα, ίσως έτσι νιώθουμε και ανώτεροι που το δικό μας παιδί σπούδασε και δεν έγινε κανένας εγκληματίας!
Πάρε μέρος στο διάλογο για τη βία… σε αφορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου