«Πωλείται το Παρόν», «Ενοικιάζεται το…. μέλλον»

Στην Κύπρο, ένα κράτος που οι ντόπιοι ισχυρίζονται και όχι άδικα σύμφωνα με την ετυμηγορία της ιστορίας, ότι ακολουθεί, με μια καθυστέρηση λίγων ετών, τη χώρα μας στα οικονομικοπολιτικά τεκταινόμενα, μπορεί κανείς να δει, σήμερα, την αρχή του τέλους της «πλαστικής» και φαινομενικής, οικονομικής ευημερίας της χώρας, στις αρχές της δεκαετίας που δύει.

Μετά την κάθοδο από το όρος Τρόοδος, η είσοδος στην πόλη της Λεμεσού, εντυπωσιάζει, με τα υπέρογκα και υψηλής αισθητικής νεόδμητα συγκροτήματα κτιρίων, που οι διαστάσεις τους μπορεί να μην αρμόζουν με την επιπεδότητα της θάλασσας, η χωροθέτηση τους όμως, δηλώνει μια πιο προηγμένη πολεοδομικά χώρα από τη δική μας, αφού σέβονται τουλάχιστον, το κοινόχρηστο του χαρακτήρα της αιγιαλίτιδας ζώνης.

Εκεί, κάπου μέσα στις καλαίσθητες και πανάκριβες προσόψεις των κτιρίων, ξεπροβάλουν τα πρώτα σημάδια μιας σοβαρής μελλοντικής ασθένειας. Κάτι σαν το στίγμα, μουσαμάδες, που έχουν τη δικιά τους ιστορία και γράφουν πάνω «Πωλείται το Παρόν», σα déjà vu, ξυπνάνε αναμνήσεις από το πρόσφατο παρελθόν και «απειλούν».

Στην Ιρλανδία, τη σύγχρονη Νάρνια του Lewis, η οικοδομή αποδείχθηκε η μεγαλύτερη «φούσκα» και κατέρρευσε παρασύροντας μαζί της την πάλαι ποτέ οικονομία- μοντέλο της ευρωπαϊκής ένωσης. Στην Ελλάδα το 2005, 1 στους 4 έλληνες απασχολούνταν σε επαγγέλματα παρεμφερή με την οικοδομή. Σήμερα, 1 στους 4 έλληνες, αν όχι περισσότεροι, είναι άνεργοι.

Τα προϊόντα της οικοδομικής δραστηριότητας αποδεικνύονται τελικά, ίσως μαζί και με κάποια τοπικά εμπορεύσιμα ή καλύτερα εξαγώγιμα αγαθά, το «είδωλο» κάθε σύγχρονης οικονομίας. Αποτελεί, παράγοντα διακίνησης χρήματος (από τα τραπεζικά προϊόντα μέχρι τις «ξένες» επενδύσεις), βελτίωσης της απασχόλησιμότητας (με συνέπειες ορατές και σε άλλους κλάδους τις οικονομίας αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία), αλλά και διασφάλισης κρατικών εσόδων, καθώς εισρέουν έσοδα στα ταμεία του Υπουργείου Οικονομικών από το Φ.Π.Α. των υλικών μέχρι το φόρο στις αμοιβές των μηχανικών.

Η στήριξη της «οικοδομής», δε συνάδει απαραίτητα με την αύξηση του παραγόμενου προϊόντος, αλλά με τον έλεγχο της παραγόμενης ποσότητας. Η συμμετοχή του κράτους στην παραγωγική αυτή διαδικασία, αν και διακριτική, όπως επιτάσσει η «ελευθερία» της αγοράς και όχι όπως έχει επιβάλλει η «ελευθεριότητα» των οικονομικών συμφερόντων, πρέπει να στοχεύει στον εναρμονισμό της προσφοράς με τη ζήτηση.

Οριοθέτηση στον παραγόμενο όγκο με γνώμονα τις οικονομικό -κοινωνικές συνθήκες της εποχής, διασπορά του προϊόντος σε μεγάλο εύρος με σκοπό την αποκέντρωση και την ανάδειξη νέων αναγκών σε δομές και δημιουργία ελκυστικών - οικονομικών κατασκευών, είναι μέτρα που μπορούν να συμβάλουν στον εξορθολογισμό του τομέα της «προσφοράς» κατασκευαστικού προϊόντος.

Στον τομέα της «ζήτησης», η Ελλάδα με σεβασμό στη διατήρηση του ιδιαίτερου χαρακτηριστικού της υψηλής ιδιοκατοίκησης που τη συνοδεύει, με φοροαπαλλαγές και φορολογικά κίνητρα τόσο σε ιδιώτες (κατάργηση του φόρου μεταβίβασης) όσο και σε κατασκευαστές (μείωση των φορολογικών συντελεστών ανάλογα με κριτήρια, όπως η περιοχή κατασκευής, ο αριθμός των εργατών που απασχολήθηκαν, κ.α.), οφείλει να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα της κατασκευής.

Πλέον, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής αστάθειας, η αύξηση των ενδείξεων, «Πωλείται το Παρόν», γραμμένων στην τοπική γλώσσα, θα σημαίνει, ότι «Ενοικιάζεται το μέλλον» της χώρας, στο Δ.Ν.Τ. ή άλλες κερδοσκοπικές (με το μανδύα του σωτήρα, πάντα) χώρες.

εν αναμονή εξελίξεων… προετοιμαστείτε